Een korte zijsprong hield me een spiegel voor
Zoals zoveel mensen in de sociale sector ben ik mezelf op een bepaald ogenblik keihard tegengekomen, het gekende verhaal van heel veel geven en te weinig aan zelfzorg doen. Ik besliste om iets helemaal anders te doen en begon met een IBO in een boekhandel. Na 8 maanden weigerde ik het vast contract dat ze me aanboden. Ik had aan mijn kassa meer interesse in de persoon die een boek over autisme kocht dan dat ik daadwerkelijk met mijn taak bezig was. Dat opende mijn ogen; mijn hart lag nog altijd in de sociale sector.
De aanhouder wint
Mijn loopbaan bij GTB begon met een valse start. Op een dag had ik twee positieve reacties op sollicitaties: één bij GTB en één in het bijzonder onderwijs. Als alleenstaande moeder koos ik voor het laatste. Een job in het onderwijs – met de vakantieperiodes en vrije weekends zou goed te combineren zijn met de zorg voor mijn kind. Ik had het helemaal mis. Mijn werk stopte nooit, ik was altijd bezig als een duracelleke. Nadien klopte ik verschillende keren opnieuw aan bij GTB. De aanhouder wint uiteindelijk, ik werk hier nu 8 jaar.
Onze ervaringen en kennis en enthousiasme als organisatie zijn rijk en fijn om mee uit te pakken – kosteloos dan nog.
Leen De BruyckereIk ben een natuurtalent
In essentie bestaat mijn job bij GTB uit het stellen van de juiste vragen, mensen in hun kracht zetten om de beste versie van zichzelf te kunnen vinden. Mijn principes en overtuigingen zijn daarbij heilig. Ik zeg soms met de nodige humor dat ik een natuurtalent ben maar emancipatorisch werken is bij mij echt aangeboren. Organisaties kunnen dat wel zeggen en schrijven, maar ik wil dat voelen in mijn job. Om die reden heb ik al meerdere vaste contracten opgezegd. Dat leidde vaak tot onbegrip in mijn omgeving maar ik kan onmogelijk tegen mijn natuur ingaan.
Als je niet teveel verwacht van anderen, is alles winst
We lijken bij GTB soms schrik te hebben voor werkgevers. Ze spreken misschien een andere taal maar uiteindelijk praat je toch van mens tot mens. Van nature uit ben ik eerder onzeker en bang. Het vraagt me moed om dit elke keer aan te pakken maar het loont en geeft me meer zelfvertrouwen. Ik blijf altijd en overal gewoon mezelf. Ik ben oprecht geïnteresseerd in hun verhaal en ga op zoek naar wat ik voor hen kan doen, niet meer dan dat. Als je niet te veel verwacht van de ander, is alles winst. Vaak komen er dan ook opportuniteiten voor ons.
Lees verder onder de foto:
De koe bij de horens vatten
In ons team botsten we bijvoorbeeld op een vacature bij een landbouwer. Ik belde met dat landbouwbedrijf om onze interesse te laten blijken. Tijdens het telefoongesprek voelde ik onmiddellijk dat ze hier eigenlijk geen tijd en ruimte voor hadden. Toen ik dat voelde, stelde ik nogal impulsief voor of ik niet gewoon kon kennismaken met de opdracht van de vacature door gewoon wat te komen meewerken en ondertussen in gesprek te gaan met elkaar. Het gesprek kantelde onmiddellijk. De volgende dag heb ik er twee uur koeien gemolken. Ik leerde de finesses van de job en de omgeving kennen en zij leerden mij kennen en wat ik voor hen kan betekenen. Daar draait het volgens mij om: het opbouwen van een authentieke relatie. Je kan er altijd wel een win-win uit halen. Is het niet nu, dan mogelijks later.
Wij hebben iets wat bedrijven nodig hebben en omgekeerd
Ik deed ooit mee aan een assessment waaruit bleek dat ik heel wat zaken goed deed maar dat ik absoluut niet commercieel aangelegd was. Tot op de dag van vandaag ben ik het daar nog altijd niet mee eens. Ik hou inderdaad niet van een verkooppraatje, ik kan niemand overtuigen van iets waar ik zelf niet ten volle achtersta. Maar ik ben er wél van overtuigd dat wij iets hebben dat een werkgever nodig heeft en vice versa. Onze ervaringen en kennis en enthousiasme als organisatie zijn rijk en fijn om mee uit te pakken – kosteloos dan nog. Daar mogen we fier op zijn. Ik voel me soms een echte Sinterklaas!
Leen De Bruyckere
- logopediste en leerkracht van opleiding
- 8 jaar bemiddelaar bij GTB
- werkt in de werkwinkel van Herentals