Moteur sputtert, ik sputter helemaal en ja, boem klets en gedaan.
BEGINGENERIEK:
Ge kuiert. Ge stapt. Ge treuzelt. Ge versnelt. Ge rent. Ge botst.
Dit is Over de drempel, een podcast van GTB waarin ik kuier, stap, soms wat treuzel maar vooral de weg bewandel van en met iemand die botst tegen drempels. Hoge en harde drempels in de zoektocht naar werk. Drempels die ook opstapjes zijn.
Ik ben Dominique en wandel in podcasts, op televisie en over theaterpodia.
SFX
Voetstappen in knerpende sneeuw onder volgende zin infaden.
Maar vandaag wandel ik HIER. Op een sneeuwwitte weg. Weg van de wereld. Met enkel DIT:
Dominique: Hoort dat geluid, dat is toch schitterend?
VO
De sneeuw knerpt, knispert en verstilt. Totdat een bijzondere wegwijzer andere geluiden aankondigt.
Dominique: als het varken komt, plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten.
VO
Met 1 druk op de knop… smelt de rust weg.
Dominique: Haha… We zijn hier niet alleen.
Honden blaffen, opnieuw een deur die opengaat.
Dominique: Gij moet Frank zijn?
VO
Dit is Frank.
Frank: Volgens mijne pas wel.
Dominique: [Lacht] Hallo, ik ben Dominique.
VO
Frank heeft een sappig Aarschots accent.
Frank: Osschoot, ja…
Dominique: Een osscheutenaar.
VO
Frank heeft humor.
Dominique: Kende gij een goei mop?
Frank: En mop? Neeje.
Dominique: [Lacht]
Frank: Ik zijn een mop op mijn eigen, dus
VO
En Frank heeft ook dieren. Veel dieren.
Frank: uh, drie soorten eendeeuh, drie soorten kippeeuh, een varkeeuh, drie soorten honden,
VO
Maar het zotste dier zit hier.
Dominique: Ohohoh! Fucking hell
Dominique: ongelooflijk man. Wat een kastaars.
Frank: Ja, ze zijn nog jong hé, ze moeten nog groeien.
Dominique: Die moeten nog groeien?
Frank: Jaja, ja ja… Die zij- die zijn nog maar eeneuh, euh, ze zijn van juli.
VO
2 paar gigantische ogen kijken me aan. Feloranje ogen. Frank heeft 2 oehoe’s.
Frank: De grootste uilensoort dat er euh, besta…
Dominique: He, maar dat is een prachtig beest- allee, twee prachtige beesten. En ’t zijn der drie- Ge hebt er drie?
Frank: Ja, ik zijn de grootste!
Dominique: [Lacht] De grootste oehoe!
Frank: [Lacht]
Dominique: Hé, seg, maar ge zegt dat nu al lachend maar euh, hebde veel affiniteit met u dieren hier? [Honden blaffen op de achtergrond] Want allee…
Frank: Ja, ja… Anders moest ik dat niet hebben.
Dominique: Dus die kennen ook een paar geheimen van Frank?
Frank: Euhm… mijn beesten die kennen redelijk wat geheimen
Dominique: Serieus ze?
Frank: Ja, ik zijn heel content dat die niet kunnen klappen. [Grinnikt]
Dominique: Want wat zouden ze dan zeggen?
Frank: Goh, wat zou dieje zeggen? Ja, ik- ik hoop niets da- dan goed. Hope kik hé.
Dominique: Ja,
Frank: Maar of dat dat effectief zo is, dat weet ik niet zene. Het kan evengoed zeggen dat dieje, dieje paljas is weer hier.
Dominique: Ma- maar wat zou dieje zeggen over hoe da, hoe, wie dat Frank is? Hoe zou dieje u benoemen zo? Stelt dat diene drie woorden kan praten? Welke drie woorden zou die zeggen over Frank?
Frank: Euh… Nen overlever, just lijk zelle.
Dominique: Serieus?
Frank: Ja.
Dominique: Ja
Frank: Ja… Inderdaad.
Dominique: Is dat wat dat u aantrekt in beesten? Dat dat overlevers zijn?
Frank: Ja, en wwaw..- en wat dat ge daar tegen zegt, dat blijft onder u.
VO
Frank praat makkelijk met z’n dieren. Iets moeilijker met mensen. Maar ik voel dat z’n oehoe’s ons ijs kunnen breken. Hij leert me dat oehoe’s zowel nacht-als dagdieren zijn.
Dominique: Ah ja, hoe zit dat met u?
Frank: Ikhemeuh… [Lacht] euh
Dominique: Zijde gij een nachtdier? Of een dagdier?
Frank: Een euh…euheuh… een redelijk nachtdier geweest.
Dominique: Oké.
Frank: Maar sinds dat ik hier in den bos zit, is ’t hier rustig.
Dominique: Ja, ja.
Frank: ‘khem een café gehad, dus dan zitte wel een beetje i-i-in ’t nachtdinge. Daarvoor hemme’k altijd met de camion gereden, dus dat was dag en nacht, allee…
Dominique: Ja, ja… Ge zijt cammioneur geweest?
Frank: Ik hem cammioneur geweest, ja.
Dominique: Ja, ja, ja… en hoe lang?
Frank: Hum, 20 jaar.
Dominique: 20 jaren?
Frank: Ja.
Dominique: Amai.
Frank: Tot dat ik mijn accident krijg he. En dan was’t gedaan.
Dominique: E-en wat is er gebeurd?
Frank: Euhm… Mij- mijne moteur heeft geflaterd, niet die van de camion. ’t Was de mijne dat stilgevallen was en…
Dominique: Je bedoelt daarmee uw hart?
Frank: Ja, boem paf en gedaan hé.
Dominique: Wow jong.
Frank: Nen tijd later in de kliniek wakker geworden. Niet weten wat dat er schold.
Dominique: Amai.
Frank: Eén geluk heb ik gehad... ‘k hemeuh redelijk wat dagen in coma gelegen, dus veel zeer hemmik niet gehad, want het was grotendeels genezen als wakker werd.
Dominique: Serieus jong? Maar hoe lang zij- hebde dan in coma gelegen?
Frank: Euhm, ik zijn twaalf dagen daar-daarna wakker geworden.
Dominique: Amai jong… Als nen andere Frank?
Frank: Eueueuh…. Ja, mijn ex-vrouw die zei dat altijd.
Dominique: Uw ex-vrouw?
Frank: Ja. Die zei altijd: euh ik heb ’s morgens nen hele man zien vertrekken en ik heb nen halve terug gekregen.
Dominique: Amai jong…
Frank: En dat is… waarheid.
VO
Waarheid. Een hele vertrekt. Een halve komt terug. Al lijkt Frank er nu HELEMAAL te zijn.
Frank: Uiterlijk zijn i- zijn ik redelijk gezond ja, innerlijk is - is ’t aleuh een heel pak minder.
Dominique: Ja?
Frank: Duseuh…
Dominique: En mag ik eens binnenkijken bij u?
Frank: Mijne moteur haperteuh, ik zit met nen blijvende vertigo, ik zit met suikerziekte type 2.
Dominique: Maar wacht hé, Vertigo, ik ken… Dat is een nummer van U2, maar kund…
Frank: Vertigo… euh, ja ’t zou een schoon nummer kunnen zijn als ik dat mee mag spelen in de club, zijn ik content. [Lacht]
Dominique: Wat is dat vooreuh…?
Frank: Evenwichtstoornissen.
Dominique: Oké.
VO
Evenwichtsstoornissen. Verdict: vertigo. Nooit meer met de camion rijden. Nooit meer met de motor rijden.
Frank: Dus ja… Heel van de grote hobby’s is altijd motorijden geweest. Ja dat was er toen… direct gedaan. En ‘k zat toen ook in motoclubs en zo. Ja, dan krijgde directeuh ne stempel op u geduwd van phuf.
Dominique: Ja.
Frank: En hij leert dan mij nen trike kennen.
Dominique: Ja.
Frank: Maar ja, ‘t ga allemaal zo goed niet meer hé. [Mompelt nog iets]
Dominique: En, en, en hebde daar veel last van van die evenwichtsstoornissen?
Frank: Euh…. Redelijk veel ja… Ge, ge leert daar mee leven zeggen ze altijd, maar…
VO
Leren leven met vertigo. Leren balanceren op de weegschaal van het leven. En ook: een evenwicht vinden tussen willen en kunnen werken. Frank WIL werken en KAN en MAG intussen 14 uur per week presteren..
Dominique: gij werkt dus nu parttime, hé. En waar is dat, waar werkte?
Frank: Ja… Euh, bij me schoonzuster.
Dominique: Oké.
Frank: En m’n broer dan. Euh, m’n schoonzuster heeft een hondenkapsalon.
Dominique: Een hondenkapsalon?
Frank: Een hondenkapsalon.
Dominique: Schitterend. Doet die ook mensen, want… ?
Frank: Euh… Ja, ‘k hem geen haar meer…
VO
En zo antwoordt Frank vaak. Met een mop. Frank, de man met humor, een Aarschots accent, en niet te vergeten: dieren. Veel dieren. Met bijzondere namen.
Frank: Rocky! Nee, nee!
Frank: Huuh, allee Richard, starten jong. Hup, komaan, hup… Komaan, hup…
Frank: Jef? Jefke? Jefke?
Dominique: Oh God, hohohoh… amai…
Frank: Dag mijne jong… Jefke. Appelke?
Dominique: Allee jong… Jefke zegde gij?
Frank: Jefke.
Dominique: Da’s ne serieuze zwijn.
Frank: Da’s toch maar een kleinke hé.
Dominique: Ja….
Frank: Da’s maar een kleinke hé.
Dominique: Amai jong, en hebde daar hé, veel liefde van?
Frank: Ja.
Dominique: Dat wordt gezegd hé van varkens…
Frank: En da’s slimmer als nen hond hé.
Dominique: Ja blijkbaar, ja.
VO
Van een smakkend varken opnieuw naar onze honden. Het is tijd om naar het hondenkapsalon te rijden. Niet met de vrachtwagen, niet met de motor maar dit beest...
Dominique: Frankie Old Grumpie Osschoot.
Frank: Osschoot, ja…
VO
Dat lees ik op de nummerplaat van de auto die naast zijn huis staat te blinken.
Dominique: Hé, dat is wel ne mooien auto hé, Oké, en wat voor merk is dat? Wat voor…?
Frank: Pontiac
Dominique: Pontiac.
Frank: Pontiac Grand Prix.
Dominique: Voila. Maar ge moogt dan wel nog rijden met den auto? Met uwe vertigo?
Frank: Ah, ja… Normaal in een straal van 35 km rond mijn woning.
Dominique: laat ons met de Pontiac naar daar gaan hé.
Frank: Oké!
Dominique: En dan kunnen we eens gaan zien naar den drempel in ’t hondenkapsalon, wat denkte?
Frank: Oké! Dat is maar nen hele lagen ze.
Dominique: [Lacht]
Frank: Dat strompelde niet rap.
[Geluid autodeur, sleutels]
[Auto komt aangereden + geluid auto’s op de weg]
Frank: Ohoo… [Autodeuren slaan dicht] Voila.
Dominique: Amai!
Frank: Hier zijn we!
VO
Hier zijn we. Het hondenkapsalon van de schoonzus van Frank ligt langs een drukke Leuvensesteenweg. Een schril contrast met zijn dierenbos. Nog een evenwichtsoefening in het leven van Frank.
Dominique: ik kan mij voorstellen [Veel lawaai van de straat] de Pontiac heeft vier wielen, gij hebt er komt euh van ne camion met zes tot acht wielen, euh, miste dat zo niet, dat…
Frank: Ja, ja, ma-maar allee, ik weet ook van mijn eigen dat ik dat niet meer kan.
Dominique: Mhm. Ja.
Frank: Ge moet tegen mij ook niet zeggen van we stappen in nen auto en we rijden naar de zee.
Dominique: Ja.
Frank: Neeje, dat doen ik niet meer.
[Straat verstilt, geluid van haardrogers neemt over]
Frank: Ola, dat hangt al vast? De damens.
Schoonzus: Dag Frank!
Dominique: Ohlala…
Dominique: Nee maar, allee schitterend zeg. En doet gij uw eigen honden ook hier dan?
Frank: Als dat, als dat nodig is dan komen die ook naar hier ja…
Dominique: Maar da’s hier wel een gezellige plek hé man. Allee jong…
Schoonzus: Dat is nekeer iets anders hé.
Dominique: Want ja, gij zijt dan de schoonzus hé.
Schoonzus: Ja, ik ben de schoonzus.
Dominique: Ja, oké, ik zal voorzichtig zijn in mijn vraagstellingen. Hé. Zijt ge wat content van Frank?
Schoonzus: Ik ben heel tevreden van Frank, ja. Hij doet zijn best, maar ’t is nen echte hondenliefhebber.
Dominique: Maar dus Frank…
Dominique: Ex-cammioneur wordt hondenkapper. Euh… Ja. Hoe is dat eigenlijk gebeurd, kunnen gebeuren?
Frank: Awel, heel onnozel. Normaal had ik gezien van in een rusthuis halftijds te werken… als klusjesman… eneuh, als ik daarbuiten kwam las ik op facebook dat mijn schoonzus een leercontract in het hondenkapsalon vroeg. En ik heb daar gewoon op geantwoord: ja, waarom neemde gij, gij, gij, gene vijftigplusser invalide aan? En ik kreeg als antwoord: meende dat? Ik zeg: Ja. Ja, en zo zennekik hier terecht gekomen. Dus…
Dominique: Oké… man met Vertigo wordt hondenkapper.
Schoonzus: Ja.
Dominique: Allee jong, schitterend.
VO:
En terwijl de sneeuw smelt en het geluid van camions en haardrogers smoren, steken we opnieuw onze babbel aan. Op een stoel in het hondenkapsalon. Op die stoel keren we terug naar die fatale dag.
Frank: En toen, ja, stoem accident. Moteur sputtert, ik sputter helemaal en ja, boem klets en gedaan.
VO
Frank vertrekt ‘s morgens met zijn camion. En dan: boem klets en gedaan: hij krijgt een hartaanval op de weg. Een moment waarvan hij zich niets herinnert.
Frank: Ik weet daar niets van. Ik weet zelfs niet waar da’k dat voorgehad heb, o-o-o-of niets.
VO
Maar wel met een geluk bij het ongeluk: de eerste auto achter hem stopt. De chauffeur is een verpleegkundige.
En dieje is blijkbaar direct aan mij begonnen, want anders had ik hier niet meer gezeten. Dus ik hem mijn leven aaneuh dieje jongen te danken.
VO
Na 12 dagen coma wordt hij wakker in het ziekenhuis. Als een andere Frank.. Die dit te horen krijgt....
Frank: Euh… Ja dat ze… me juist nog kunnen in leven houden hemmen. En d- dan verschiette al wel. Ma-ma, ge, ge weet niet wat er voorgevallen is. En dan euh, mocht ik eens in de spiegel zien. Ja, mijn gezicht was helemaal kapot, euh…
Dominique: Hoe kijkt ge dan naar Frank als Frank?
Frank: Euh… Op dieje moment euh, viel alles ineen voor mij. Toen dat ze zeide: allee jong, met de camion rijden en zo, da’s allemaal gedaan, dat moogde vergeten.
Frank: En het ergste is dan achteraf, als ge iet of wat terug op de been zijt, dat ge dan pas begint te ondervinden dat het niet meer gaat. Hé, ik hem bij den brandweer, chauffeur hoogtewerker, da’s 35 meter hoog en dit en dat. Dat zei me niks. Als ik nu op een trapladderke ga staan, ja, dan moete mij helpen om terug naar benden te gaan.
Dominique: Oké…
Frank: Ja.. da’s… da’s hard. Heel hard. En op een gegeven moment heb ik het helemaal niet meer zien zitten.
Dominique: En wat…?
Frank: Dat was een paar maanden later als ik thuis nogeuh in de zetel lag, ik kon niets doen. Ge ligt daar, eneuh… toen heb ik mij willen ophangen. Had mijn vrouw… da-dat was, ja puur toeval, die is een half uur vroeger van haar werk thuis gekomen dan normaal, want anders had ik er niet meer geweest.
Frank: niets hoefde nog voor mij. Niets hoefde nog.
Dominique: Woude gevonden worden, denkt ge? Woude gered worden? Of…?
Frank: Nee. Nee. Nee. Totaal niet! Ik heb dat totaal niet laten merken ook niet dat ik dat van plan was.
Dominique: Ge hebt dat binnen gehouden.
Frank: Ik heb dat allemaal bij mij gehouden, ja…
Frank: dat was toen voor mij den enigste uitweg op dat moment. Ik voelde mij echt nutteloos.
Dominique: Omdat ge niet kon…
Frank: En een last.
Dominique: Omdat ge niet kon doen wat ge graag doe.
Frank: Ja, allee, ge kon niets niet meer.
VO
Frank KAN niets meer. Hij ZIET niets meer. Maar dan, diep in zijn donkere tunnel ziet hij toch een vluchtweg, een lichtpunt.
Frank: Ja, allee… mmmm mijn vrouw toen, welle hemmen ik-weet-niet-wat een zwaar gesprekken daarover gehad. En die heeft me toen beloofd van: als ik ereuh… iet ging aan doen, aan mijn gedachten, dat we dan samen iets gingen beginnen. Een zaak, allee… Die wist da-dat dat… een van de dromen was ooit eens een café te doen. En die heeft toen gezegd van: ja, awel, dan huren we ergens een klein pandje, en we gaan een klein cafeeke uitbaten en als dat u ding is vo-voor u terug … en zo is dat dan gebeurd ook.
Frank: Emme we dan een heel klein caféke opengedaan.
Dominique: Heeft de gedachte dat ge terug kon gaan werken, u geholpen om, om naar de toekomst te durven zien?
Frank: Ja. Ja.
Dominique: En was dat van u …
Frank: Terug een vooruitzicht van: oké, ja, als ik nu mijn best doe en ik volg dieje raad op en ik volg dieje kiné, en al wat dat ge wilt, dan kan ik misschien iet of wat terug op eigen poten staan. Zonder last te zijn voor iemand, allee ja…
Dominique: Daar zijde wel heel hard mee bezig hé, Frank.
Frank: Ja, ja.
Dominique: Dat ge gene last wilt zijn voor iemand.
Frank: Ik-ik-ik wil totaal gene last zijn. Allee nu, nu, nu nog altijd niet.
VO
Frank is geen last voor mij. Hij is een lieve LUST om naar te luisteren. Nu hier in het hondenkapsalon, en ook daarstraks tussen zijn dieren. HIj heeft wilskracht én werk-lust.
Frank: ik heb ooit in ne wachtzaal gezeten in ’t ziekenhuis, als ik op controle moest gaan. En dan zitte daar me-me-met tien vijftien man dat daar zit. En t-d- dan hoor dat dikwijls zo van: euh, ja, ja, en dat dien doktor mij nog maar een maand bijgeeft hé, da’k nog een maand kan thuiszitten en… En dan hebben ik zo iets van: mannekes allee… ik zou willen da’k hier sebiet bij dien doktoor binnen ging hé, en dat dieje zei van: Meneer Verbist, alstublieft hier is u rijbewijs terug of toestemming voor u rijbewijs. Da’k terug in dieje camion kan kruipen.
Dominique: Ja.. Daar droomde ge van?
Frank: Daar… Dat was mijn dingen terug doen waarda’k wou doen.
Dominique: Mhmmm.
Frank: En voor de, vo-voor de moment, ja, oké, heel mijn leven heeft een heel grote omslag gemaakt, maar ik voel me terug positief. Heel positief zelfs.
VO
Van 2 keer de dood in de ogen te kijken, wegen te nemen die doodlopen naar een route die DOORloopt. Dankzij GTB springt zijn licht op groen. Hij wordt begeleid door een gespecialiseerd team dat mensen in kwetsbare situaties helpt in hun zoektocht naar werk.
Frank: Euh, ik zijn toen, euh, voornamelijk, zijnekik beginnen solliciteren op , euh, ja, kleine klusjes doen in ziekenhuis of nen dierentuin of ’t zelfde of wat. Eneuh, dat was dus eeneuh ziekenh-, eeneuh rustoord ineuh Kortbeekloo, en die kenden den dienst GTB. Die wisten wat dat dat was en ik heb daar daneuh gesolliciteerd, ik heb daar direct een proef mogen gaan doen. En die hadden dus beloofd van ja, de kans is groot dat gij hier moogt beginnen ook.
Dominique: Mhmm…
Frank: Maar ja, de- de- de door stoemen omstandigheden zijn ik dan bij mijn schoonzus en mijn broer terecht gekomen.
Dominique: Maar, hé… ge kunt gene cammioneur meer zijn, maar ge hebt enorm veel wilskracht. Mag ik zeggen dat GTB u geholpen heeft om terug u te doen inzien van: hey, ik kan wel nog vanalles. Ik kan meer dan dat zelf denk…
Frank: via GTB kunde dus ook euh… ergens proef gaan draaien … onder be- onder begeleiding. Allee den eersten dag dat ik proef gaan draaien heb, da-da-me-be-be- begeleidster van GTB die was daar aanwezig,
Dominique: Mhmm.
Frank: En die ondersteunde u echt o-op alle manieren, o-du-dus ge krijgt de mogelijkheid voor vanalles gaan te proberen. Tot als ge vind, wat u past in feite.
Dominique: Hoe moeilijk was dat voor u om diejen drempel over te gaan, van: hé, gij zegt hier heel vaak, ik wil niemand tot last zijn
Frank: Ja, ja, euh diejen drempel die was heel hoog. En zeker om naar zone dienst dan ook te… gaan zo van: … allee ja, kunde gelle mij helpen? Want ge vraagt ergens hulp.
Dominique: Mhmm…
Frank: Zo aanziede dat. Maar in feite vraagde dat niet aan e-, die, die mensen doen dat met groot plezier.
Frank: En ik denk dat dat dat heel veel mensen hun eigen beter zouden doen voelen. Niet meer kunnen werken, bij ne normale mens is dat een straf.
Dominique: Mhm.
Frank: En iets voor terug weer naar uit te zien, dat ge dat wel kunt, zelfs met beperkingen.
Dominique: mhm…
Frank: In het begin zat ik echt in-in zak en as. En ik liet mijne kop hangen, dus voor mij hoefde het niet meer. Misschien hadden ze rapper gezet zo van zo’n diensten bestaan ook, da’k gene zelfstandige zou geworden zijn. Maar da’k rapper naar hun zou gegaan hebben.
Frank: Ik het begin dachte kik zo van: ja, da-da’s zo een beschermde werkplaats of ’t een of ’t ander. Hé, da-daar was ik dan mee. Maar nee, allee, gij komt gewoon terug op u normale werkvloer, onder normale mensen, en… ja, i-ik vind dat echt geweldig.
Dominique: Hebt ge u lang abnormaal gevoeld.
Frank: Euh, ik voel mij- mij bij momenten nog ja abnormaal, maar …
Dominique: Maar op een leuke manier.
Frank: op een leuke manier.
Dominique: Maar da’s vroeger anders geweest?
Frank: Ik voel me wel via…. Hun voel ik m’n eigen wel terug nuttig. En dat is voor mij… normaal moet ik niet zijn. Helemaal niet. ‘k Hem dat nooit niet geweest, ma-ma-maar u nuttig voelen.
Dominique: Ja. Uw plek kennen in deze samenleving.
Frank: Uw.. ja, ja.
Dominique: Is uw accident het-het-het heftigste kruispunt in uw leven dat ge hebt moeten nemen?
Frank: Euh, ja, dat heeft een serieuze hindernis geweest. Dat heeft een serieuze hindernis geweest. Ik denk, als ik het nu terug moest vo-voorkrijgen in feite, me-me-met dingen, en ik wist wat dat ik nu weet, ja, ik denk niet dat ik mijne kop no-nog zo hard zou laten hangen.
Dominique: mhm…
Frank: Allee, ergens hakt het op u in, vermits dat ge veel dingen moet laten en niet meer kunt doen en dit en dat. Ma-maar aan de andere kant, wetende dat er wel mensen zijn die u willen helpen en die u kunnen helpen.
Dominique: mhm.
Frank: Da’k terug asem, ja, da’s door nen doktoor.
Dominique: Mhm.
Frank: Maar da’k mij terug nuttig voel, ja da’s niet door den doktoor. Dat is door hun. GTB heeft er voor gezorgd da-da-da’k op de arbeidsmarkt terecht kon.
Frank: Ikeuh, allee ja, ik kom dus uit de chauffeurswereld en dit en dat, ik bezien GTB ergens als euh, lijk nen, nen touring voor den otto.
Dominique: Nen touring voor?
Frank: Ja, Touring vo-vo-voor uwen auto. Valde in pan? Dan belde Touring.
Dominique: Ja.
Frank: En die helpen u.
Dominique: Ja.
Frank: Awel, als ge zelf medisch in pan valt, dan neemde contact op met GTB, die zorgen ook dat ge der terug komt.
VO
Pechbijstand voor Frank. Zijn motor bolt terug. Al gaat hij nu niet meer zo hard als vroeger.
Frank: Ja, i-ik zijn in feite vele rustiger geworden.
Dominique: Ja.
Frank: Ja. Eneuh… ik kan tegenwoordig alles gemakkelijker over mijne rug laten gaan, waar da’k mij voerger liever dik mief (maakte), hoeft niet meer… en iedereen denkt het zijn, ik weet het mijn. Zo simpel is dat.
Dominique: Is dat uw leuze?
Frank: Euh…
Dominique: Uwe slogan? Uw euh uw levensmotto?
Frank: Neeje, neeje, da- dieje staat hierop.
Dominique: My rules, respect. Uiteraard, geen enkele cammioneur zonder tatoeage, dus dat is een tatouage: My rules, respect.
Frank: Ja.
Dominique: Waarom hebde dat er laten opzetten?
Frank: Ik vind dat een heel, heel… veel te weinig mensen dat kennen. En wat is respect? Iedereen kent het woordje respect, want da- we hebben dat allemaal moeten leren schrijven in ’t school, hé. Maar wat is respect? Respect is iets dat van twee kanten moet komen. Ik kan voor u respect hemmen, maar als gij dat voor mij niet hebt, ja dan bestaat respect niet hé. Da’s dubbelrichting hé, respect.
VO
Dubbele richting. In het verkeer van ‘t leven.
Dominique: Mhm. Den tijd dat uw leven efkens on hold stond, allee dat uw lijf bijwijze van spreken in de file van ’t leven stond. Heeft diejen tijd u geholpen of net niet?
Frank: Euh… geholpen, nee, nee, nee, ni-ni-niet echt in feite. Omdat, om- ge hebt te veel tijd om na te denken.
Dominique: Mhm…
Frank: En ge komt er niet, want-want ge weet dat ge heel veel dingen niet kunt en ze zeggen altijd nen ouwen boom verplaatsen is nooit niet goed… neeje… maar af en toe krijgt die nog ne goeie scheut terug ook, ge ziet wel…
Dominique: mhm. … Is uwen, om toch in camiontermen te blijven, uwe laadbak, uwen emotionele laadbak, kan die nu wat meer gewicht aan dan vroeger?
Frank: Euh, ja, ja. D’er staat voor de moment terug ne lege container op die nog ’t een en ’t ander kan laaien (laden).
Dominique: [Lacht]
Frank: Ik hoop da’k niet te veel niet meer moet laaien, allee… Maar als ’t nodig is, dan geraakt er nog een beke vracht wel bij, ja.
Dominique: Zijn er zo mensen die ge zou willen bedanken? Voor ’tgeen dat ze voor u gedaan hebben.
Frank: Euh, … ja. Voornamelijk [?] mijne zoon, die heeft altijd in mij blijven geloven ergens. En nu mijn broer en mijn schoonzuster, allee ja, die, die die, laten mijn echt terug heel nuttig voelen.
Dominique: Mhm.
Frank: Ik heb chance dat dat mijn broer en mijn schoonzus is, da’s een extra chance da’k heb.
Dominique: mhm.
Frank: Ma-maar, allee, ja, die weten wat da’k kan en die zullen ook nooit niet vragen: Frank doede dat? Of Frank doede dat? Als ze weten da’k het niet kan.
Dominique: Mhm.
Frank: En dan voelde u eigen goed, ge wordt er niet mee geconfronteerd.
Frank: Ja, Frank voelt zijn eigen goed. Frank had nooit niet verwacht dat dat in zijn kraam zou passen, maar ja, ’t past erin.
Dominique: mhm…
Frank: Het past erin. E-ergens heb ik het zelfs zo van: nu mogen ze den dag van morgen zeggen, we geven zijn rijbewijs terug, allee uw medische schifting terug, ik denk niet da’k nog met ne camion zou rijden.
Dominique: Nee?
Frank: Nee. Ik voel me goed nu.
Dominique: Oké…
Dominique: moest ik tegen de camionneur Frank gezegd hebben: op nen dag gaade gij in een hondenkapsalon werken, wat zou zijn reactie geweest zijn?
Frank: Gij zijt zot!
Dominique: [Lacht]
Frank: Ja ik had u [onverstaanbaar]. Ja, pakt nu twintig jaar terug, t-had dan toen ene tegen mij gezegd van: jongen, ik zou u binnen twintig jaar chiuaua’kes kammen. Jonge, die kreeg nog een lap tegen z’n verstand dat hem er niet goed niet meer van was. Allee, ge moet nu eerlijk zijn. W-… h-h-, neeje, die periode paste dat niet bij mij, maar ja… het past wel bij mij.
Dominique: Had er tegen mij iemand gezegd, gij gaat ooit nog met nen topkerel in een uilenkot staan, ik had het misschien ook niet geloofd hé.
Frank: Ja maar ge ziet hé.
Dominique: Nahah. Het kan verkeren ’t leven hé.
Frank: Ge ziet hé. Dikwijls rare wendingen hé.
VO
Wendingen in het verkeer van het leven. Met z’n kruispunten, dood-en doorlopende wegen, versnellingen en... drempels.
EINDGENERIEK
Dit was de ‘Over de drempel’.
Bedankt voor het luisteren.
Vond je deze podcast interessant? Abonneer je dan, op iTunes, Spotify of een andere plek waar je je podcasts luistert. En schrijf een review. Zo help je ook anderen om de podcast te vinden.
Als je wil reageren, of als je een vraag hebt, of zelf een verhaal wil delen, dan kan dat ook, via overdedrempel@gtb.be.
‘Over De Drempel’ werd voor GTB gemaakt door Handelsreizigers in ideeën, House of Media en UITGESPROKEN. Je vindt alle credits in de shownotes van deze podcast.